آینده‌ی مراکز دیتا به ساختارهای فناوری فراهمگرای ابری و مولفه‌های قدرتمندتر متکی است. یک مرکز دیتا، امکاناتی فیزیکی است که شرکتها استفاده می‌کنند تا کاربردهای تجاری و اطلاعات مهم‌شان را در بر بگیرد و لازم است که درباره‌ی نحوه‌ی حفظ بلندمدتِ اتکاپذیری و امنیت‌شان بصورت، فکر شود.
مراکز دیتا را غالباً یک شیء واحد تلقی می‌کنند اما در واقع آنها از تعدادی المان‌های فنی و روتور، سوئیچ، وسایل امنیتی، سیستم‌های ذخیره‌سازی، سرور و کنترلرهای تحویل اپلیکیشن و غیره استفاده می‌کنند. اینها مولفه‌هایی هستند که فناوری اطلاعات به آنها نیاز دارد و مهمترین سیستم‌ها را باید ذخیره و مدیریت نماید که برای فعالیت مستمر یک شرکت، ضروری هستند. به این دلیل، اتکاپذیری، کارایی، امنیت و تکامل مستمر یک مرکز دیتا، معمولاً در اولویت یک شرکت قرار دارد.
ساختار مرکز دیتا
یک مرکز دیتا، علاوه بر تجهیزات فنی به حجم زیادی از زیرساخت امکانات نیاز دارد تا نرم‌افزار و سخت‌افزارها را فعال نگه دارد. این زیرساخت‌ها شامل سیستم‌های فرعی تعذیه، منابع تغذیه بدون وقفه (یو پی اس)، سیستم‌های تهویه و سرمایش، ژنراتورها و کابل‌کشی به منظور اتصال اپراتورهای خارجی شبکه هستند.
معماری مرکز دیتا
هر شرکت بزرگی، دارای مراکز دیتای متعددی است که در مناطق مختلفی قرار دارند. این کار به سازمان انعطافپذیری می‌دهد تا از اطلاعاتش نسخه‌ی پشتیبان تهیه کند و از آنها در برابر فجایع انسانی و طبیعی نظیر سیل، توفان و تهدیدهای تروریسیتی حفاظت نماید. نحوه‌ی معماری مرکز دیتا یکی از تصمیمات دشوار است زیرا آپشن‌های زیاید برای آن وجود دارد. برخی از ملاحظات کلیدی
عبارتند از:
آیا آن کسب‌وکار به مراکز دیتای آیینه‌ای نیاز دارد؟
تنوع جغرافیایی به چه اندازه مورد نیاز است؟
در صورت قطع برق، زمان مورد نیاز جهت ریکاوری چه اندازه است؟
چه مقدار فضا برای بسط و گسترش آن نیاز است؟
آیا باید یک مرکز دیتای خصوصی را اجاره کنید یا از یک خدمات مدیریت‌شده/دارای لوکیشن مشترک استفاده کنید؟
پهنای باند و ملزومات منبع تغذیه چیست؟
آیا یک حامل واجد اولویت وجود دارد؟
چه نوع امنیت فیزیکی مورد نیاز است؟
پاسخ به این پرسش‌ها می‌تواند کمک کند مشخص سازیم که چه تعداد مرکز دیتا باید ساخته شود و در کجا. مثلاً یک شرکت خدمات مالی در منهتن، لازم است فعالیت‌هایش بی‌وقفه باشد زیرا هر قطعی برق باعث خسارت چند میلیون دلاری به این شرکت می‌شود. این شرکت تصمیم به ساخت مراکز دیتا در مجاورت شرکت می‌گیرد، نظیر نیوجرسی و کنکتیکت، که سایت‌های میرور یکدیگر هستند. پس یک مرکز دیتای کامل ممکن است بدون قطع فعالیت خاموش شود، زیرا کل شرکت می‌تواند یکی از آنها را خاموش کند. اما یک شرکت با خدمات حرفه‌ای کوچک نیازی ندارد دسترسی فوری به اطلاعات داشته باشد و می‌تواند یک مرکز دیتای اولیه در دفاتر خود داشته باشد و از اطلاعات نسخه‌ی پشتیبان بگیرد و در سایت‌های جایگزینی که در سراسر کشور قرار دارند، شبانه آنها را ذخیره کند. در صورت قطعی برق، فرایند ریکاوری اطلاعات شروع می‌شود اما به آن فوریتی نیست که یک کسب‌وکار به دیتای واقعی برای مزیت رقابتی نیاز دارد. در حالی که مراکز دیتا غالباً با شرکتها و فراهم‌کنندگان ابریِ وب‌مقیاس همکاری دارند، هر شرکتی در واقع می‌تواند یک مرکز دیتا داشته باشد. برای برخی از SMBها، مرکز دیتا می‌تواند اتاقی باشد که در فضای آفیس‌شان مستقر است.
استانداردهای مرکز دیتا
در سال 2005 به منظور کمک به لیدرهای فناوری اطلاعات در درک اینکه چه نوع زیرساختی را باید بکار گیرند، سازمان استانداردهای ملی آمریکا و انجمن صنعت فناوری ارتباطات، استانداردهایی را برای مراکز دیتا منتشر کرده است که چهار ردیف متمایز با دستورالعمل‌های پیاده‌سازی و طراحی را تعریف کرده است. یک مرکز دیتایردیف یک، اساساً یک اتاق سرورو تعدیل‌یافته است و مرکز دیتای ردیف چهار از بالاترین سطح اتکاپذیری و امنیت سیستم برخوردار است. توصیفی کامل از یک مرکز دیتا را می‌توانید در این آدرس اینترنتی پیدا کنید.
فناوری‌های مرکز دیتا در آینده
در مورد آنچه به فناوری در این زمینه مربوط است، مراکز دیتا هم‌اینک در حال گذار هستند و مراکز دیتای آتی بسیار متفاوت‌تر از سازمان‌های فعلی خواهند بود. کسب‌وکارها بسیار پویا و توزیع‌شده می‌شوند و این یعنی فناوری‌هایی که به مراکز دیتا قدرت می‌دهند باید چابک و مقیاس‌پذیر باشند. با افزایش محبوبیت مجازی‌سازی سرور، مقدار ترافیکی که عملاً بین مرکز دیتا انتقال می‌یابد (شرق-غرب)، ترافیک مرسومِ مشتری-سرور را کاهش داده است که وارد و خارج می‌شوند (شمال-جنوب). مدیران در تلاش هستند که به نیازهای این عصر فناوری اطلاعات پاسخ دهند، همین باعث شده است مراکز دیتا آشفته باشند اما هنوز اول راهند و در این زمینه اطلاعات زیادی ندارند. در اینجا فناوری‌های کلیدی را ذکر می‌کنیم که مراکز دیتا را از حالت استاتیک و محیط‌های بدون‌انعطافی که شرکتها را عقب نگه می‌دارند، به مراکز دیتای چابک و روانی تبدیل می‌کنند که قادرند نیازهای یک شرکت دیجیتالی را برآورده سازند.
