به لحاظ تاریخی ريال کسب‌وکارها می‌توانند مراکز دیتا سنتر خودشان را با استفاده یک هاستینگ وِندور یا پارتنر خدمات مدیریت‌شده، انتخاب کنند. این باعث تغییر مالکیت و صرفه‌جویی در اداره‌ی یک مرکز دیتا شده است اما زمان طولانی مورد نیاز برای بکارگیری و مدیریت فناوری، همچنان باقی مانده است. افزایش زیرساخت بعنوان یک سرویس (IaaS) از ارائه‌دهندگان ابر مانند خدمات وب آمازون و مایکروسافت آزور، به کسب‌وکارها آپشنی می‌دهد که در آن می‌توانند با چند کلیک، یک مرکز دیتای مجازی را در ابر تهیه کنند. مرکز تحقیقات ZK نشان داده است که بیش از 80 درصد شرکتها، محیط‌های هیبریدی را برنامه‌ریزی می‌کنند، که به معنای کاربریِ مشترک مراکز دیتای خصوصی و ابرهای عمومی است.
شبکه‌های نرم‌افزارمحور
یک کسب‌وکار دیجیتال، فقط می‌تواند به چابکیِ آخرین مولفه‌ی چابکش باشد و آن مولفه نیز غالباً شبکه است. شبکه‌های نرم‌افزارمحور می‌توانند سطحی از دینامیزم را فراهم کنند که قبلاً هیچگاه تجربه نکرده بودند.
زیرساخت فراهمگرا
یکی از چالش‌های عملیاتیِ مراکز دیتا سنتر ، این است که آمیزه‌ای مناسب از سرورها، منابع ذخیره و شبکه‌ها را کنار هم قرار دهیم تا اپلیکیشن‌های پرتقاضا را پشتیبانی کنیم. پس وقتی زیرساخت بکار رود، عملیات فناوری اطلاعات باید دریابد که چطور بدون اختلال در اپلیکیشن، گسترش یابد. زیرساخت فراهمگرا بر مبنای سخت‌افزاری که می‌تواند با افزودن گره‌های بیشتر، گسترش یابد، با استفاده از اسبابی که بکارگیری‌اش آسان است، این کار را ساده می‌سازد. موارد اولیه‌ی استفاده از زیرساخت فراهمگرا، درباره‌ی مجازی‌سازی دسکتاپ بود اما اخیراً به سایر اپلیکیشن‌های تجاری نظیر ارتباطات یکپارچه و دیتابیس‌ها بسط یافته است.
محفظه‌ها
توسعه‌ی اپلیکیشن غالباً با طول زمانی کاهش می‌یابد که برای تهیه‌ی زیرساختی لازم است که آن اپلیکیشن روی آن اجرا می‌شود. این وضعیت باعث می‌شود توانایی سازمان‌ها در انتقال یک مدل DevOps کاهش یابد. محفظه‌ها روشی برای مجازی‌سازی یک محیط اجرای کامل هستند که به سازندگان اپلیکیشن امکان اجرای اپلیکیشن‌ها و متعلقات آنها را در یک سیستمِ خودکفا می‌دهند. محفظه‌ها بسیار کم‌وزن هستند و به‌سرعت خلق و نابود می‌شوند، بنابراین برای آزمودن نحوه‌ی اجرای اپلیکیشن‌ها تحت شرایط خاص، ایده‌آل هستند.
میکروبخش‌بندی
مراکز دیتای سنتی، دارای تمام فناوریهای امنیتی در هسته‌ی خود هستند، بنابراین با عبور ترافیک بتواند در جهت شمال-جنوب، این ترافیک از ابزارهای امنیتی نیز عبور می‌کند و از کسب‌وکار حفاظت می‌کند. افزایش ترافیک شرق-غرب به این معناست که ترافیک از فایروال‌ها، سیستم‌های حفاظت در مقابل تهاجم و سایر سیستم‌های امنیتی عبور می‌کند و اجازه می‌دهد بدافزارها به‌سرعت پخش شوند. میکروبخش‌بندی روش خلق زون‌های ایمن در یک مرکز دیتا است که در آن منابع می‌توانند از یکدیگر جدا شوند، تا اگر رخنه‌ای رخ دهد، مقدار خسارت کمینه شود. میکروبخش‌بندی معمولاً در نرم‌افزار انجام می‌شود و آن را بسیار چابک می‌سازد.
مموری ایکسپرس غیرفرار (NVMe)
در دنیایی که بطور روزافزون دیجیتالی می‌شود، همه‌چیز سریع‌تر می‌شود و این یعنی دیتا لازم است سریع‌تر حرکت کنند. پروتکل‌های ذخیره‌سازی مرسوم نظیر اینترفیس سیستم رایانه‌ای کوچک (SCSI) و واسط فناوری پیشرفته (ATA) دهه‌هاست که وجود دارد. NVMe یک پروتکل ذخیره‌سازی است که به منظور تسریع در انتقال اطلاعات بین سیستم‌ها طراحی شده است و درایورهای حالت جامد نیز سرعت انتقال دیتا را بسیار ارتقا داده‌اند.
رایانش واحدهای پردازش گرافیکی
واحدهای پردازش مرکزی، دهه‌هاست زیرساخت مرکز دیتا را تقویت کرده‌اند اما قانون مور در حال تبدیل شدن به یک محدودیت فیزیکی است. هرچند که بارهای جدید کاری نظیر تحلیل، یادگیری ماشینی و IoT، نیاز به نوعی جدید از مدل پردازش را مطرح ساخته‌اند که فراتر از توان سی‌پی‌یوهای فعلی هستند. پردازشگرهای گرافیکی که زمانی فقط برای بازی استفاده می‌شدند، و اساساً کارکردشان متفاوت هست چراکه برای مراکز دیتا در آینده‌ی نزدیک ایده‌آل هستند.
مراکز دیتا همیشه برای موفقیت کساب‌وکارهای کوچک و بزرگ اهمیت داشته‌اند و این تغییر نخواهد کرد. اما تعداد روش‌های بکارگیری یک مرکز دیتا و فناوریهای توانمندساز آن، دستخوش تغییری اساسی می‌شوند. به منظور کمک به ایجاد یک نقشه‌ی راه برای مرکاز دیتای آتی، به یاد آورید که دنیا هرچه بیشتر در حال پویا شدن و گسترش یافتن است. فناوری‌هایی که این تغییر را سرعت می‌دهند، فناوری‌هایی هستند که در آینده مورد نیاز خواهند بود. فناوری‌هایی که این تغییر را سرعت ندهند، تا مدتی استفاده خواهند شد اما از اهمیتشان کاسته می‌شود.
